Takvimde işaretleyebileceğim günleri çoktan unuttum. Zamanla işim kalmadı artık. Saatler yaşadığımı farkedebilmem için dönüp duruyor çılgınca.
Yolun başından oldukça uzakta, yalnızlık çözümsüz. 'Umut etmeyi bırakıp kabullenmeli mi yoksa her şeye eskiden olduğu gibi mi devam etmeli?' noktasındayım. Adım atmak için düşünmeliyim. Düşünmek için uyanmalı önce. Bir kararı tek başına vermeye uyanmak çok zor. Ne ileri atacağım adımımı ne de geri. Kararımı verdim. Bu sefer ben sorumlu olmayacağım olanlardan.
Kamil
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder